Saat 24.00’de evimizin önündeki meydan yeni yılı böyle karşıladı. Hayatı simgeleyen kalp atışları gibi neşeyle yükselen patırtılar dakikalarca sürdü Ardından sevinç çığlıklarının, havai fişeklerin sesi azaldı. Meydanı, evlerin balkonlarını süsleyen rengârenk ışıklar sönmeye başladı. Sessizlik ve terk edilmişlik yorgun kanatlı bir kuş gibi yavaşça indi. Parıltılar yerini karanlığa bıraktı. Ama ışıktan karanlığa, gürültüden sessizliğe … Okumaya devam et →