On dokuz yıl geçmiş üzerinden! Bir sabah programına onları canlı yayın konuğu olarak davet etmiştim. “Yazar olanı” erkenden gelmiş, mayıs sabahının bahar kokulu coşkusunu, bir çırpıda stüdyonun hareketli ve kasvetli ortamına dolduruvermişti. “Burada ne oturuyoruz, yayına kadar daha çok zamanımız var, kahve içelim” diye tutturmuştu, önce! Kafe alt kattaydı ve aslında çok zamanımız da …
Değil “Muz Cumhuriyetinde”, “Kabile Devletinde” bile bu keyfilik yaşanmaz. Bir yıldır, hakkında iddianame bile hazırlanmayan bir gazeteci “uluslararası pazarlıklar” sonucu serbest bırakılırken, aynı gün diğer üç gazeteci ise müebbet hapse mahkum ediliyor. “Teröre destek, darbeyi teşvik” suçlamasıyla. Oysa herkes bilir ki, Altan Kardeşlerin hayatı teröre ve darbelere karşı olmakla geçmiştir. Dünya görüşü ne olursa olsun, …
Bir anlığına „davayı”, her derda deva“sloganlarını” kapının önünde bırak ve “insanı” anlamaya çalış. “Işıklarda uyusun” falan yok! Kendini rahatlatıp, bu dileklerinle derin uykulara dalan sensin, en fazla! Yıldızlar yoldaşı olmayacak! Işıklı semalar değil, Derin karanlıklar var çünkü! Sonsuz hiçlikler! Başka? Öncesinde dişle tırnakla kazılarak anlam katılmaya çalışılan bir hayat! Ve bu hayatın girdaplarında yok olmamaya … Okumaya devam et
“Anneme iyi olduğumu söyleyin!” Bu mesaj acaba yerine ulaşacak mı? Ya da nasıl ulaşacak? Bir tankın içinde birkaç İsrailli asker. Askeri harekatta, Lübnan’a sevkedilmişler. Bir başka ülkenin topraklarındalar! Bir buçuk saatte, onların gözünden savaşı görüyoruz. Öldürüyor, ölüyorlar. Çünkü “Savaş Savaştır! Biz buradayız! Bunun tam içinde! Tereddüde yer yok!” Kendisi de 1982’de Lübnan’a karşı askeri harekâtta … Okumaya devam et
27 Ocak, İkinci Dünya savaşının son aylarında, Auschwitz Ölüm Kampının Nazilerin elinden alındığı gündür. Ölüm kamplarındaki inanılmaz gaddarlığın, insanlık dışı sefaletin ve dayanılmaz acının gün ışığına çıktığı tarihtir 27 Ocak. İnsanoğlunun en trajik Yıldönümlerinden biridir. Immanuel Kant’ın, Goethe’nin, Hegel’in, Beethowen’in düşünsel zenginliğinde büyüyen ve güçlenen bir kültürün sonunda Auschwitz ölüm kamplarına nasıl olup da gelip … Okumaya devam et
Bu tanımlamaların ne anlama geldiğini biliyor musunuz? Yeni meslekler doğuyor. Diyanet 81 ile gönderdiği bir yazıda orta eğitimde “milli manevi değerler” konusunu anlatmaları için “Vaiz, Vaize ve Manevi Danışman” belirleme süreci başlatmış. 10 yaşındaki çocuklara Ümmet bilinci, şehitlik, şehadet, sabır, dua gibi konular anlatılacakmış. Diyanet’in talimatı üzerine Valilikler de harekete geçmiş. Çanakkale Valiliği “8-19 Ocak” … Okumaya devam et
Saat 24.00’de evimizin önündeki meydan yeni yılı böyle karşıladı. Hayatı simgeleyen kalp atışları gibi neşeyle yükselen patırtılar dakikalarca sürdü Ardından sevinç çığlıklarının, havai fişeklerin sesi azaldı. Meydanı, evlerin balkonlarını süsleyen rengârenk ışıklar sönmeye başladı. Sessizlik ve terk edilmişlik yorgun kanatlı bir kuş gibi yavaşça indi. Parıltılar yerini karanlığa bıraktı. Ama ışıktan karanlığa, gürültüden sessizliğe … Okumaya devam et
Keşke böyle gelebilse barış. Güvercin kanatlarıyla, kırılganlığına bakmadan inatla, tekrar ve tekrar deneyerek. (AP – Oded Balilty) Okumaya devam et
Çocukların masum ve içten bakışlarında herşeyi okuyabilirsiniz. Onlar yaşadıklarını, hissettiklerini saklamazlar. Rol yapmaz, maske takmazlar. Duyguları, hayatlarının bir uzantısı olarak gözlerine apaçık yansır. Bu nedenle de “dünyaya açılan pencere” derler bu gözlere. Onların gözlerinde, sadece onları değil, yaşadıkları, çoğu kez yaşamak zorunda bırakıldıkları dünyayı görebilirsiniz. Şimdi şu beş yaşındaki Suriye’li Zehra’nın gözlerine bakın. Gözlerinizi … Okumaya devam et
