İnsanların çaresizliği, realitenin tam saha baskısı karşısındaki güçsüzlüğünün eseridir.

Çekilen acılar, omuzlara ruhlara binen ağırlıklar insanların artık kaldıramayacağı boyutlara ulaştığında o zamana kadar duyulan kızgınlık, korkuya ve sonra da endişeye ve giderek balçık gibi ruhları çürüten bir çaresizliğe dönüşür.

Ve çaresizliğin en yıkıcı türü de bu duygunun aldığı toplumsal haldir.

İnsanlar birbirleriyle olan ilişkilerinde bu duyguyu yansıtırlar.

Geleceğe olan güvensizlik, “nasıl olsa bir şey değişmez” karamsarlığı insanı ya nihilizme ya da kaderciliğe götürür.

İşte “Adalet Yürüyüşü” insanların içine girdiği ruh halini sarstığı, bir şeylerin değişebileceğine olan inancı tazelediği için paha biçilmez bir öneme sahiptir.

Bugün bu duyguları yaşama günü.

Birbirinden kopan, kendi küçük döngüsünde korkuyla susan;

Yılgınlığın yapış yapış mağarasında saklanarak kendisinden bile nefret eder hale getirilen;

Ümitlerini, düşlerini artık bir daha anmamak üzere fırlatıp atmaya hazırlanan insanların tekrar gün ışığına kavuşma günü bugün.

Çünkü sokak özgürleştirir.

Çünkü meydanlar, sizin hiç de yalnız olmadığınızı size kavratır.

Sizi siz yapan düşlerinizin,

Hayatın anlamı olarak tanımladığınız değerlerin,

Sevdiğiniz sembollerin, türkülerin, renklerin tatların, kokuların,

Başkaları tarafından da sevildiğini anlatır.

Yalnız olmadığınızı kanıtlar.

Bugün başka bir şeyi dert etmeyin kendinize.

“Peki bugün bunu yaptık, ama yarın ne olacak” sorularına kulak asmayın.

Sokakların, meydanların özgürleştirici sıcaklığının ve coşkusunun tadına varın.

Kardeş ruhlarınızı birbirinize açın.

“Hayatta biz de varız, bu güneşin altında kendimize yer istiyoruz, çünkü burası bizim de vatanımız” talebini yükseltin.

Çünkü bugün Özgürlük günü

Çünkü bugün Eşitlik günü

Çünkü bugün Adalet günü.

Bugün sizin gününüz!

Hak ettiniz!

Tadını çıkarın!

 

 

Tarık Demirkan