“Seçimlerde % 26 oy alan bir parti var. Hantal mı? evet hantal! Gelinen bu noktada suçlu mu? Evet suçlu! Ama “işte buradayım”, diyor ve gücünü sınamaya hazırlanıyor. Onun bugün söylediğini, “dün neden söylemedi” diye reddetmek hangi mantığa sığar?

Dün bu satırları yazmıştım.

Çünkü CHP genel başkanı “Adalet için yürüme” kararını açıkladığında bu kararın “tarihi” bir nitelik taşıdığını vurgulamıştım ve aldığım tepkiler şaşırtıcıydı.

Çünkü genel kanı “umutsuzluğı”, “vurdumduymazlığı” “bundan bir şey çıkmaz” çaresizliğini ve de derin bir karamsarlığı yansıtıyordu.

Teslim etmeli ki, insanlar bezgin ve bıkkın.

Yıllardır süren baskıların yıldırdığı, bir türlü sonuç alınamayan hak taleplerinin, iktidarın sistemli, planlı programlı erozyonuyla yok edildiği, ruhen öldürücü bir ortam var.

Tehditleri, dolan hapishaneleri, iktidarın korku salan savcılarını ve mahkemelerini, ve yandaş basını da unutmayalım.

Açıkçası iktidar tam saha pres yaparak toplumu esir aldı.

Ve bu ortamda da ana muhalefet partisi, çoğu insana göre yapması gerekenin tam tersini yaparak, her şeyin üzerine tüy dikti.

Yani bir çokları CHP’ye haklı olarak kızgın.

Ancak, kanımca dünkü açıklama ve bugün başlatılan yürüyüş Türkiye’de pek çok şeyin yeniden formatlanmasına uygun bir süreç başlatabilir.

Bir şeylerin sonu geldi Türkiye’de, ve bir şeyler için başlangıç zamanı.

CHP’nin hantal yapısının hareketlenmesi elbette tek başına süreci dönüştürecek sinerjiyi yaratamaz.

Ama, unutmayın CHP ülkede ana muhalefet partisi.

Liderliği ve aktüel idare çizgisi ne olursa olsun, bu ülkede her 4 kişiden birinin oy verdiği parti.

Ve her 6 kişiden birinin oy verdiği diğer önemli parti olan HDP’nin önemli bir ismi de kendilerinin de sessiz kalmayacaklarını açıkladı.

Gerçekten, kim sessiz kalabilir?

Sessiz kalmak mümkün mü?

Demokrasi dediğimiz şey, toplumsal özgürlüğün gelişmesi için ana sütü gibi!

Özgürlük demokrasiyle beslenebilir. Ve elbette demokrasi de özgürlükle.

Tek adam diktasına son vermek ve demokrasiyi geliştirmek için “bizim gibi” düşünenleri aramaktan vaz geçmek ilk yapılacak iş.

İnsan kendisi gibi düşünenlerle aynı partide çalışabilir.

Ama bir partide çalışıp toplumu, ülkeyi kendi düşünceleri doğrultusunda geliştirip değiştirebilmek için bu imkânı yaratan demokratik haklara ulaşmak lazım.

Bu ise tam da “biz gibi” düşünmeyen, hatta “bize karşı olan” insanlarla belli amaçlar doğrultusunda birlikte hareket etmeyi, farklılıklara tahammülü gerektirir.

İşte Kılıçdaroğlu ve CHP’nin tüm hantal yapısıyla dün nihayet harekete geçmesi böyle bir  dönüşümün ilk habercisi olabilir.

Bu bence iyi düşünülmüş bir proje.

Kılıçdaroğlu ve ekibinin iki haftalık yürüyüşü konuyu gündemde tutarken, demokrasi taraftarlarına da hazırlanma imkânı verecek.

Kılıçdaroğlu İstanbul’a geldiğinde 1 milyonluk bir “demokrasi ve adalet” mitingi neden yapılamasın?

Sadece “demokrasi” ve “adalet” pankartlarını taşıyan bir milyon insan!

Olanaksız mı sizce?

Bence mümkün!

Gidin, katılın, bir ucundan tutun, değiştirin, dönüştürün, seyretmeyi, akıl vermeyi, umutsuzluk aşılamayı bırakın!

Bu tek başına CHP’nin değil, tüm demokratların başarısı ve yeni bir Türkiye’nin müjdecisi olabilir.