“Şiddete hayır” demek, bunu deklere eden kişiyi şiddet içermeyen tüm direniş yöntemlerinin kullanılması yetkisiyle donatır!

“Şiddete hayır” diyebilecek kadar cesur musun?

“Nereden gelirse gelsin, rengi, türü, ideolojisi ne olursa olsun şiddete karşıyım!” diyebiliyor musun?

Bu kadar basit aslında!

“Aması”, “lakini”, “fakatı” olmadan!

“Şiddete karşıyım ben, kardeşim!” diyebilmek!

Evet, bu kısa cümleyi söylemenin basit gibi görünse de, dünyanın en zor işi olduğunun farkındayım!

Hem, “o cephede” hem “bu cephede” elinde ölüm kusan silahlarıyla, ölmeye ve öldürmeye hazırlanan insanlara karşı bunu söyleyebilmek kolay değil.

Çünkü silahların konuştuğu yerde “farklı görüşler” susar!

Çünkü silahların önüne silahsız çıkmanın ne anlama geldiğini yaşayan bilir!

Ama “şiddete hayır” deme cesaretini gösterebilmenin engeli sadece bu korku değil!

Bunu söyleyebilmek “etik cesaret” de gerektiriyor!

Savaşlar adaletsizdir!

Savaşlarda güçlü güçsüzü ezer! Elindeki tüm silahları ve olanakları kullanarak hem de!

Bu nedenle de dayanışma duygusundan biraz da olsa nasibini alanlar “güçlünün” uyguladığı şiddetle “güçsüzün” uyguladığı şiddeti birbirinden ayırma eğilimine girerler.

Oysa şiddet şiddettir! Birinin şiddeti diğerinden daha masum değildir!

İkisinde de insanlar, siviller, çocuklar ölür!

Ve en önemlisi, her ikisi de kardeşi kardeşe, insanı insana,  halkı halka düşman ederek yarına olan ümidi öldürür!

Evet, şimdi bu söylediklerime karşı çıkanları duyar gibiyim “Biri şiddet uyguluyor, diğeri kendini savunuyor”, bunlar nasıl eşitlenebilir?

Şiddete karşı şiddetle yanıt vermek güçlü ve zalim olanla aynı platformda dövüşmektir!

Mazlum, zalim olan güçlüye karşı üstün olabilmek için onunla aynı yöntemlerle didişecek, sonunda onun eline de kan bulaşacak ve nihayetinde mağdur ve masum olma ahlaki üstünlüğünü kaybedecektir!

Şiddete başvurmadan da insanın kendisini, ailesini, halkını, kültürünü onurunu koruması mümkün olabilir, bunun yolları bulunabilir diye düşünüyorum.

Ve bu nedenle kendisine karşı şiddet uygulanan bireye, kesime, halka karşı da “şiddete başvurma!” deme etik cesaretini gösterebilmek gerekiyor.

“Şiddete hayır” demek susmak anlamına mı geliyor?

Tam tersine, “şiddete hayır” demek, bunu deklere eden kişiyi şiddet içermeyen tüm direniş yöntemlerinin kullanılması yetkisiyle donatır!

“Şiddet” demokrasiyi yok eder!

Bakın, halkına şiddet uygulayan hiçbir devlette demokrasinin izini göremezsiniz.

Ve “şiddete hayır” demek aslında “demokrasiye evet” demenin bir başka şeklidir.

Unutma “şiddete hayır” deme cesaretini gösterebildiğin anda, yalnız olmadığını fark edeceksin!

Rengi, türü, ideolojisi ne olursa olsun şiddete hayır diyen ve hayatı savunan insanlar başlarını kaldıracak, meydanlara çıkacak, biz de varız diyecekler!

Ve bunların arasından birçoğu da senin karşı safta olduğunu sandığın insanlar olacak.

Sokakları, caddeleri dolduran, demokrasi isteyen, kendisi ve diğeri için onurlu ve kardeşçe bir hayat talep eden ve karşılıklı birbirine güvenen halkın, halkların önünde kim durabilir?

Ve o gün gerçek kardeşliğin, gerçek birliğin, gerçek demokrasinin ilk günü de olacak.

Her şey sana bağlı!

Her şey senin “şiddete hayır” diyebilecek kadar cesur olup olmamana bağlı!