Noyan‘dan görsel şölen devam ediyor.
Doğduğum ev! Doğduğum büyüdüğüm sokak.
Kartopu oynanan, kızaklarla kayılan mekanlar,
hep hohlanarak ısıtılmaya çalışılan üşümekten kıpkırmızı olmuş eldivensiz eller,
sürekli ıslanan ayakkabılarda buz kesen ayaklar,
ama hep sıcak yürekler.
Çocukluğumun masal dünyası!
Teşekkürler dostum!
1 Ocak 1016
Ah ah ne güzeldi o günler kavşak suyu yokuşunun dili olsa da konuşsa,donumuza kadar ıslanır yine de girmezdik eve. Tarıkçığım site çok güzel olmuş.
BeğenBeğen
Teşekkür ederim Turgay. Daha çok yeni site. Yazıları vb. geriye dönük olarak burada toplayacağım.
BeğenBeğen
Teşekkür ederim, Turgay 🙂
BeğenBeğen