Roma despotları, imparatorlar halka “Sirk” ve “Ekmek” lazım derlerdi.

Baskının doruğa ulaştığı dönemlerde bile gladyatörlerin “Circus Maximus’taki (Büyük Sirk)  gösterileri halkın izdihamla doldurduğu tribünler önünde gerçekleşirdi.

Mücadele İmparator’un da katıldığı oyunlara dönüşürdü.

Son kararı elbette “O” verirdi.

Hayatın ve ölümün efendisiydi o!

Dudaklarının arasından çıkan tek söz birilerine “hayat” ya da “ölüm” getirirdi.

“Ave Caesar! Morituri Salutamus” yani “Selam İmparator! Ölüme doğru gidenler seni, selamlıyorlar” haykırışlarının ardından kavga başlar, Roma ahalisi, Kutsal İmparatorlarının kendilerine sunduğu gösterilerle ve dağıtılan yemeklerle mutlu olurdu!

Nero gibi, annesi de dâhil en yakınlarını bile öldürüp daha sonra tüm Roma’yı yakacak olan en çılgın imparator bile kendisini tanrı makamında görse de, yine de ahalinin takdirini almaya çalışırdı!

Şiirler okurdu, alkış beklerdi, övgü isterdi!

Neden bilmem, bunlar dün İstanbul’da bir stat açılışının yapıldığı haberini gördüğümde aklıma geliverdi.

“Turuncularla-Beyazların” dostluk maçı görüntüleri çok etkileyiciydi!

Maçta kimler yoktu ki?

Tanrım, nasıl bir ülke oldu burası?

Çocukların ölümleri ne kadar çabuk unutuldu!

Berkinlerin, Ali İsmaillerin, Abdullahların, Ethemlerin!

Baskı altında sessiz kalmak başka bir şey, katilleri affetmek yine başka!

Bu toplumun bir kesimini düşman görenlerle yeşil sahaya çıkıp “dostluk maçı” yapmak nasıl bir ahlaki çöküntüdür?

15 yaşındaki çocuğa terörist deyip, oğlunu kaybeden acılı anneyi “ahaliye yuhalatanla” hiçbir şey olmamış gibi, güle oynaya “hatıra fotoğrafı” çektirmek için insan kişiliğinin nasıl bir dönüşümden geçmesi gerek?

Sopalarla döve döve öldürülen çocukların çığlıklarını, merhamet duygusu bu kadar sağırlaşanlar ancak böyle çabuk siler atar kafalarından.

Yarın Bayram!

Birilerinin evlerindeki acı yarın daha da dayanılmaz olacak!

Nefret edin demiyorum, çünkü affetmek elbette en insanı duygudur! Ancak affetmek için, birinin af dilemesi, yanlışını kabul etmesi gerekir!

Ruhlardaki huzurun sirklerle ve eğlencelerle sağlanamayacağını iki bin yıllık Roma’nın çöküşü gösterdi bize!

Unutmayın; Ruhlarda barış sağlanmadan toplumsal barış da sağlanamıyor!

İyi bayramlar herkese!

Sendika.org 27 Temmuz 2014